20 سال پیش نویسنده ای در اوج تنگدستی و تنهایی در کلبه چوبی اش در شهسوار بر اثر سکته قلبی درگذشت. او ارسلان پوریا بود؛ نویسنده ای که نوشتن را در دهه 30 آغاز کرد. گفته می شود اگر اندوخته ای می داشت، می توانست پس از سکته اولش، با عمل جراحی سالیان دیگر نیز زندگی کند و بنویسد اما او مردی چنان شریف و بلندنظر بود که نخواست دست نیاز به سمت کسی دراز کند. مرگ ارسلان پوریا مثل سرنوشت آثارش بی شباهت به تراژدی نیست. او در طول زندگی اش کمتر فرصت یافت نوشته هایش را به چاپ برساند. بیشتر آثارش هنوز منتشر نشده برجاست اما کسانی که به تاریخ نمایشنامه نویسی و شعر کلاسیک فارسی علاقه مندند او را می شناسند چرا که او